"Байрны түрээс, сургалтын төлбөр, гэнэтийн номын шахаа, хүнсний бүтээгдэхүүний үнийн дарамт, новшийн нийтийн тээвэр, замын түгжрэлийг биеэрээ мэдэрч яваа хүмүүс бол оюутнууд. Мэдрэхээс ч өөр аргагүй буюу сур гээд ээж аав нь явуулсан. Тиймдээ ч энэ бүх нийгмийн дарамтыг тэвчиж байгаа. Нэмээд хичээлийн дарамт. Багш нар нь өөрсдийгөө Харвардын боловсон хүчин шиг төсөөлнө. Мангар их шаардлага тавьж, дэглэж, үр дүн нэхнэ. Тэгсэн хэрнээ диплом нь шальтай үнэлэгдэж чаддаггүй. Хүн юм хойно гэрээ санана, бас хааяа залуу хүн шиг байхыг хүснэ, хааяа хайр дурлалын асуудлаас болж шанална.

Оюутан гэхээр л хийх юмгүй, шоудсан нөхдүүд байдаг үе өнгөрсөн. Намайг гурван жилийн өмнө оюутан байхтай зэрэгцээд л дууссан байх. Одоо бол ковидын улмаас хохирч, хогийн төр засагт хаягдаж, дампуу боловсролын салбарын буруу бодлогын золиос болж байгаа масс бол оюутнууд. Болж өгвөл эндээс явъя л гэж боддох байх. Хааяа нэг уур нь хүрээд ганц нэг үнээ тойруулдаг л байх. Аргагүй шүү дээ. Манайхан тэгээд хачин. Оюутан гэхээр л өлсөж цангаад, хүн бүрд адлуулсан амьтан байх ёстой мэт хандлагатай. Залуучууд гэж дуугарах ёстой холбоо, эвсэл нь бүгд намын гар хөл. Би залуусын эрхийг хамгаалахыг хүсч, тэдэнд зориулсан хэвлэл мэдээллийн байгууллага удирддаг. Гэхдээ би ямар ч хүчгүй. Яагаад гэвэл залуусын нийгмийн асуудлыг хэн ч шийдэхийг хүсдэггүй. Дахиад хэлье. Монгол залуусын боловсрол, эрүүл мэнд, ажлын байрны төлөө хэн ч үнэнээсээ дуугардаггүй. Амь амиа бодох цаг. Жаахан шийдэмгий, идэвхтэй, өөрсдөдөө хайртай байгаарай залуусаа. Зөв цаг ирэхээр даацтай хөдлөх ч юм билүү."

"Шук нийтлэв"