Цагаан сараар уу, хэдхэн бууз чимхээд, хэдүүлхнээ золгоод, айл хэсэхгүй, амтай уруултай болгонд үнсүүлэхгүй…цаг наашилж, цар тахал дарагдсаны дараа ахмад настнуудынхаараа амжаад бууж мордоно оо.

Тэр үед зассан тавагтай угтах шаардлагагүй, заавал ууц өвчүүтэй байх хэрэггүй, бууз банш гэхгүй, бэлэг сэлт тосохгүй, олдсоныг идэж, таарсныг амтархаж, өвлийн өнтэй, хаврын уртыг хэлэлцэж, өнжин суугаад өнгөтэйг ярилцаад гарна.

Тэгээд ч Цагаан сарын баяр гэдэг чинь тэрлэг дээлэндээ хөлстэй зүдэрч, тэвэрсэн хүүхдээ нулимстай ядрааж, золгосон ахмад настнаа ачаатай цуцаах ёстой нүсэр хүнд нүүдэл, нүгэл буяны алба ч биш.

Ял биш баяр, ямба биш заншил, уралдаан биш уламжлал, будлиан биш бурханчлал…арга билгийн ухаанаар ашид энхийг хэлэлцэх учиртай болохоос айдас тээж гүйгээд, ам хамраа нуугаад, ханиасан болгоноос сэжиглэж, харсан болгоноос цэрвэж явах гэж яршиг…за юу, за.

Золгох гээд зовлон солилцохгүй ээ.

Р.Эмүжин