Чамд таалагддаггүй зүйл надад таалагдах ёсгүйтэй адил надад таалагддаг зүйл чамд таалагдах албагүй. Зовсны эцэст жаргана л гэдэг, гэвч зовсны эцэст зовсоор үхэж болох шүү дээ. Заримдаа яаж ч их хичээгээд зорьсондоо хүрэхгүй үе гэж байдаг юм аа. "Амьдрал мэдэхгүй" гэнэ ... үгүй дээ, хөгшөөн. Амьдрал их олон янз. Наадах чинь зөвхөн чиний л хувилбар. Тэгээд ч байдаг нь байдаггүйн зовлонг мэдэхгүй, байхгүй нь байдгийн зовлонг ойлгодоггүй юм. Бусад хүн өөрөөс чинь илүү их зовсон байлаа гээд чиний зовлон нимгэрэхгүй. Тэгээд ч зовлон гэмээнэ тэмцээн уралдаан биш. Зарим нэг хүнд зарим нэг зүйлийн талаар тайлбарлах нь яг л сохор хүнд өнгөний талаар хэлэхтэй л адил боломжгүй зүйл. Учир нь хүн гэдэг зөвхөн өөрийн туулж өнгөрүүлсэн зүйлийг л ойлгодог болохоор тэр.

Тэгээд ч тэд чамайг ойлгох албагүй. Тэдэнд чи өөрийгөө тайлбарлах албагүй. Чиний аз жаргалтай үгүй байх үнэндээ тэдэнд хамаа байхгүй. Бусдад өөрийн итгэл үнэмшилээ тулгах хэрэггүй. Хүнд хэцүү цаг үе шүтлэггүй хүнийг шүтлэгтэй болгодог шигээ адил сүсэг бишрэлтэй нэгнийг заримдаа сүсэггүй болгож орхидог юм аа. Ер нь тэгээд ч өөрийн төсөөллийн найзыг сонсохгүй байхад чинийхийг би яагаад сонсох ёстой гэж? Боловсрол гэдэг сургууль нэртэй газар сандал бөглөж суухыг хэлэхгүй. Тэглээ гээд оодрох хэрэггүй, диплом гэдэг тэр хэрчим цаас чинь чиний амьдралыг тодорхойлох вий. Завгүй байгаагаа амжилт гэж бүү андуур, завгүй байх үр бүтээмжтэй байх хоёрын хооронд ялгаа их бий.

Уучлаарай, арай чи тусламж эрэх болгондоо тийм гэсэн хариултыг олж сонсоно хэмээн асуудаг юм биш биз? Надад чамд туслах алба үнэндээ үгүй. Үнэгүй зүйл гэж хаа ч байхгүй. Яаж тэр түүнийг тоосон юм бэ гэж үү? Магадгүй өнөөх нь догь гар, харин тэр өөрөө чам шиг өөнтөгч өлөгчин биш байх. Хайрласан хүн чинь чамайг эргээд хайрлах албагүй. Албатай юм шиг хүнд дасчихаад эргээд элдвээр битгий хэлж үзээрэй дээ. Араараа тавиулсан бол магадгүй асуудлыг чи эхлээд өөрөөсөө хайх хэрэгтэй байх. Алим модноосоо хол унадаггүй л гэнэ. Заримдаа алим модноосоо хол унадаг юм аа. Сэтгэцийн өвчтөнгүүд, тахир дутуу иргэд, гэмт хэргийн хохирогчид, ижил хүйстнүүд ... хөөрхий модноосоо хол унасан алимнууд. Ижил хүйстнүүдэд дургүй гэдэг ч гэртээ хариад лесби порно үзээд суудаг хүмүүс зөндөө.

Би ТВ огт үздэггүй гэж бахархалтай нь аргагүй хэлдэг ч интернетийн ард өдрийн хагасыг өнгөрүүлсэн байх нь олонтаа. Хэлж ярьж байгаагаа ч мэдэхгүй байж бусдыг мэддэг юм шиг бурах хэрэггүй. Миний амьдралын хэв маяг чиний таалалд нийцэх албагүй. Хүн бүрийн өдөр өглөө нь хүсэл мөрөөдөл нь сэрээснээр эхэлж, үдэш нь маргаашийн ажлаа төлөвлөснөөр дуусдаггүй. Заримдаа орноосоо ховхроод нойлын өрөө орох нь тухайн өдрийн хамгийн том амжилт болох өдрүүд байдаг юм аа. "Юу дутлаа гэж?" ... чи түүнийг мэдэхгүй шүү дээ, дотор нь орж үзсэн биш.

Ингэхэд тэд яагаад хувиа хичээгсэд болдог билээ, амиа хорлогсод? Үнэхээр энэ новшийн ертөнцөд амьдрахыг хүсэхгүй байх хэр нь өөрийг нь тойрон хүрээлэх хүмүүсийг аз жаргалтай байлгахын тулд тэсч үлдэнэ гэдэг хувиа хичээсэн хэрэг гэж үү? Тэгээд ч хүн амьдралаа төгсгөх гэж биш өвдөлтөө зогсоохыг хүссэндээ ийм алхам хийдэг юм аа. Тийм зүйл хийсэн хүнийг бүгд буруутгадаг ч тийм зүйлийг хийхэд хүргэсэн хүчин зүйлийг хэн ч дурьддаггүй. Эхийн ач, эхийн ач л гэнэ. Бүгд л дуу шүлгэндээ магтан дуулна. Ээжүүд нь ч гэсэн хүүхдүүддээ өртэй шүү дээ.

Хүсээгүй байхдаа гаргаагүй л юм бол хувийн аз жаргалаа бодоод төрүүлсэн байж таарна, үгүй бол төрүүлэхгүй байж болох л байсан. Энэ мэт олон зүйлийг бичмээр л байна. Эцэст нь би зүгээр л хэлэх гэсэн юм, аливаа зүйл гэдэг дор хаяж хоёр өнцөгтэй, хоёр талтай байдаг ... өдөр, шөнө ... эрэгтэй, эмэгтэй ... үнэн, бас худал. Тэглээ гээд бүхнийг хар цагаанаар харж болохгүй. Албатай, албагүй хоёрын хооронд зааг гэж бий. Энэ бол чиний бардам зан. Заримдаа түүнийгээ ухаалаг ашиглаж байгаарай, учир нь ... амьдрал гэдэг бардамнаж явахад дэндүү богинохон шүү дээ.

Зүгээр л түрүүлж ярь, түрүүлж хүр, түрүүлж бууж өг, түрүүлж уучлалт гуй. Мөн шинж тэмдэг, дохиог ажигла, сонс ... тэд үүлт тэнгэрээс харагдахгүй, тэд баримал хөшөөн дээрээс үзэгдэхгүй, тэд номын хуудаснууд дээр биш, харин өгүүлбэрүүдийн дунд оршиж байдаг. Тэд хэлний үзүүр дээр биш харин харцны ард нуугдаж байдаг. Хүмүүс ярихгүйгээр хэлж, сонсохгүйгээр дуулж, бас хэзээ ч хэний ч аялахгүй дууг бичиж байдаг юм ...