Өдий хүртэл олон биш ч цөөнгүй хатуу болоод үнэн үгсийг бусдаас сонсож явлаа. Тэр үгсийг хэлдэг хүмүүст нь хэсэгтээ л гомдож, хонзогнож, бухимдаж, нүдэнд орсон хог шиг үзэж явдаг ч өөрөө хичнээн хичээгээд засаж, сэлбэж, өөрчилж чадахгүй байсан “БИ”-г тэр хүний өнөөх үгс л өөрчилж, өөр лүүгээ өнгийх, өөр дотроо хэрхэн өтөж, өмхийрч байгаагаа анзаарах боломжийг өгдөг юм билээ.

Одоогоос хэдэн жилийн өмнө сайн найзуудынхаа нэгэнтэй нэгэн дээвэр доор амьдрах боловоо. Тэгээд нэг удаа ойрын үеийн төлөвлөгөө, мөрөөдөл, зорилгоо хуваалцлаа. Би ч ингэнэ тэгнэ гээд л нөгөө л нэг үйлдэлгүй хэдээ ярилаа. Мань хүн асуулт асуугаад тэр дор нь миний хувьд маш чухал гэж боддог байсан зүйлс уг чанартаа зүгээр л “сэтгэл хөдлөл”, юу ч хийхгүй байснаас ядаж бодож явьядөө гэсэншүү юм бодон өнөөхөө зорилго, мөрөөдөл гээд итгэж явсан болохоо ойлгох нь тэр. Хамгийн сонин нь мань хүн огт уур уцаар, шүүмжлэлгүйгээр зүгээр л хэдхэн асуулт асуусан юм.

Юу гэснийг нь одоо мартчих , Уучлаарай :P (cuz I almost DORY )

Тэр ярианаас хойш иймэрхүү яриа хэд хэд өрнөлөө. Нэг өдөр бид ярилцчихаад ажил дээрээ ирээд байж байтал мань хүн залгалаа. Утсаа автал “Найз нь нэг юм хэлье. Чи яагаад намайг үргэлж шүүмжилж, доош нь хийж, чадахгүй, бүтэхгүй, боль, яг уу, чи чадах уу этр гэдэг юм бэ? Энэ чинь надад таалагдахгүй байна. Хэрэв үнэхээр яримааргүй, худлаа, бүтэшгүй байсан бол би чамд энэ бүхний ярихгүй ш дээ гэдэг байгаа”. Ёстой л нөгөө тэнгэр ниргэх шиг болсон. Өнөө яриа бүрийнхээ ард би гэдэг хүн чинь “Найздаа ёстой урам өгчихлөө, сайхан ярилцлаа” гэсэн шүү ухааны юм бодсон нь би л байж л дээ. Хамгийн муухай нь тэр бүх үгс үнэн байсан. Бүр харамсалтай нь би тийм мэдрэмжийг ганцаар тогтохгүй хүмүүст өгөөд яваад байсанд байгаа юм.

Хүн гэр бүлээсээ хайрыг ч авдаг бас халтай, хортой зангуудыг ч авдаг. Миний гэр бүлээсээ авсан муу талын нэг хэсэг бол магтуулахаасаа илүүтэй шүүмжлүүлдэг, урам бус болгоомжлол авдаг байсан нь найз нар, бусадтайгаа харилцах харилцаанд яваандаа илэрдэг болох нь тэр. Өөрөөр хэлбэл би урам өгч байна гэж бодож байтал угтаа урам биш өөрийн өмнө бусдаас авч байсан сэтгэл зүйн таагүй мэдрэмжүүдээ яг тэр хэвээр нь бусдад гаргаж тайвшрал, эдгэрлийг мэдэрдэг байсан байгаа юм л даа. Үүнийг сэтгэл судлалын шинжлэх ухаанд “Компенсаци” гэдэг. За тэр ч яахав. Гол асуудал нь би эдгэрээд, тайвшраад байгаа биш улам л буруудаад байсан. Харин тэр үгсийн ачаар тэр явдлаас хойш бусдыг зөв шүүмжилж, зөв магтаж, өөрийн сэтгэл хөдлөлөө зөвөөр илэрхийлэх боломжтой болсон юм.

Яаж гэж үү ? Асуулт асууж. Ямар ч уур, цухалдал, хор шар, гомдол, гайхшрал, элдэв хольцгүйгээр зүгээр л асуух. Яагаад ингэж бодох болсон бэ ? Хэзээнээс вэ? Хэн нөлөөлсөн бэ? Тийм байна, ийм байна гэдэг нь чиний хувьд яг юуг илэрхийлж байгаа хэрэг вэ гэх мэт. Нэг ёсондоо хамгийн сайн, зөв шүүмжлэл бол “АСУУЛТ АСУУХ” юм гэдгийг ойлгосон хэрэг.

Эх сурвалж: mrlkhamsuren.medium.com